Kwetsbare oudere
Rita Jansen 83 jaar
Ik heb suikerziekte, hartfalen en ik heb moeite met lopen. Ook mijn geheugen laat me steeds meer in de steek. Ik heb medicijnen voor mijn bloeddruk. En voor de suiker spuit ik zelf insuline. Gelukkig kan ik nog wel zelfstandig thuis wonen.
Het is fijn dat mijn dochter Paula in de buurt woont. Zij komt me vaak helpen met de boodschappen of de was doen. Paula gaat ook vaak mee als ik een afspraak heb bij de huisarts of in het ziekenhuis.
Een tijdje geleden ging het mis. Ik was uitgegleden in de badkamer. Ik kon zelf niet meer opstaan, omdat mijn pols erg veel pijn deed. De volgende morgen kwam mijn dochter langs en die vond me daar op de grond. Ze heeft meteen de huisarts gebeld.
Mijn pols bleek gebroken en ik kon er helemaal niets mee. De huisarts regelde dat ik kon herstellen in een eerstelijnsverblijf bij mij in de buurt. Hier verbleef ik vier weken.
Toen kwam de huisarts langs en zei dat ik weer naar huis mocht. Ik was heel blij en heb meteen Paula gebeld. Zij vond het fijn voor mij. Maar ze was ook verrast dat ik opeens al naar huis mocht. De huisarts had daar in het laatste gesprek blijkbaar niets over gezegd. Paula is zelf ook erg druk met haar werk en haar eigen gezin. Ze is natuurlijk vaak bij mij en dat is wel veel voor haar denk ik.
Ik moest voor mijn pols naar de fysiotherapeut voor oefeningen. De volgende dag stond er een mevrouw van de thuiszorg op de stoep. Paula was er toen niet. De thuiszorg had niet van te voren even gebeld om te zeggen hoe laat ze er zouden zijn.
De thuiszorg heeft in een map opgeschreven hoe mijn zorgplan eruit ziet. Paula heeft dat plan pas later gezien. De thuiszorg moest mij elke dag gaan helpen met aankleden. En twee keer in de week met douchen. De thuiszorg moest mij ook helpen met insuline spuiten, want dat ging niet goed met mijn zere pols.
De thuiszorg komt nu nog steeds. Ze is erg vriendelijk, maar ik vind het wel druk zo. Ik zie dat eigenlijk niet zo zitten. Ik weet niet zo goed of ik deze zorg allemaal wel nodig heb. En ik weet ook niet of er eigenlijk nog andere opties zijn.
Robert Donati 86 jaar
Ik ben Robert Donati. Ik heb suikerziekte, reuma en ik ben slecht ter been. Ik vergeet steeds vaker dingen. Voor de suiker spuit ik ook zelf insuline. Gelukkig woon ik nog zelfstandig.
Mijn zoon Marco en zijn vrouw Sabine wonen verderop in de stad. Ze komen mij regelmatig helpen met de boodschappen en Marco kookt vaak voor mij. Als ik naar de huisarts moet of naar de fysiotherapeut, gaat Sabine vaak met mij mee.
Een tijdje geleden ging het mis. Ik was gevallen voor mijn huis. Ik kon zelf niet meer opstaan, omdat mijn arm erg veel pijn deed. De buurman zag mij liggen en heeft meteen Marco gebeld.
Samen met Marco ben ik bij mijn huisarts geweest. Mijn arm bleek gebroken en ik kon er helemaal niets mee. Daarom regelde de huisarts dat ik opgenomen werd om te herstellen in een eerstelijnsverblijf bij mij in de buurt. Ik moest daar vier weken herstellen.
Na die vier weken kwam de huisarts mij opzoeken in het eerstelijnsverblijf. Hij vond dat het de goede kant op ging met mijn arm. De zorgcoördinator en de huisarts spraken af dat er een gesprek moest komen. Dat ging over mijn ontslag naar huis.
Dezelfde week had ik samen met de zorgcoördinator, een praktijkondersteuner van de huisarts en iemand van het wijkteam een gesprek. Sabine was er ook bij. We hebben goed gepraat over wat er nodig was voor mij om weer naar huis te kunnen. En we hebben afgesproken dat de praktijkondersteuner van mijn huisarts het overzicht houdt over mijn zorg. Hij komt mij elke drie maanden opzoeken.
De zorgcoördinator uit het eerstelijnsverblijf heeft de thuiszorg ingeschakeld. Nu komt er iedere dag iemand van de thuiszorg langs. De verpleegkundige helpt mij met wassen en aankleden, totdat ik dat zelf weer kan met mijn arm. Ook helpt ze met insuline spuiten.
De praktijkondersteuner heeft ook een fysiotherapeut gebeld om mijn arm weer sterk te maken. De fysiotherapeut is bij mij thuis langs gekomen om te kijken of mijn huis veilig genoeg was tegen vallen. De fysiotherapeut gaf mij ook ‘valoefeningen’. Zo kon ik oefenen hoe ik weer moet opstaan na een val.
Ik zie aan Marco en Sabine dat zij het ook fijn vonden om afspraken te maken met de zorgverleners. Marco kookt nu nog twee keer per week voor mij in plaats van vier keer. Zo kan hij ’s avonds ook naar de sportschool. De rest van de week komt er een maaltijdservice. Dat heeft de praktijkondersteuner geregeld.
Het zorgnetwerk van Rita Jansen
-
De inspectie houdt toezicht op
Fysiotherapeut
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Huishoudelijke hulp
-
De inspectie houdt toezicht op
Huisarts
-
De inspectie houdt toezicht op
Apotheek
-
De inspectie houdt toezicht op
Eerstelijnsverblijf
-
De inspectie houdt toezicht op
Casemanager dementie
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Praktijkondersteuner
-
De inspectie houdt toezicht op
Wijkverpleegkundige
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Vrijwilligers
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Dagbesteding
-
De inspectie houdt toezicht op
Overige zorgverleners
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Mantelzorger
-
De inspectie houdt toezicht op
Specialist ouderengeneeskunde
Het zorgnetwerk van Robert Donati
-
De inspectie houdt toezicht op
Fysiotherapeut
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Huishoudelijke hulp
-
De inspectie houdt toezicht op
Huisarts
-
De inspectie houdt toezicht op
Apotheek
-
De inspectie houdt toezicht op
Eerstelijnsverblijf
-
De inspectie houdt toezicht op
Casemanager dementie
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Praktijkondersteuner
-
De inspectie houdt toezicht op
Wijkverpleegkundige
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Vrijwilligers
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Dagbesteding
-
De inspectie houdt toezicht op
Overige zorgverleners
-
De inspectie houdt geen toezicht op
Mantelzorger
-
De inspectie houdt toezicht op
Specialist ouderengeneeskunde