Mijn naam is Tabea en ik heb een zoontje, Sam. Ruim twee jaar geleden werd Sam letterlijk doodziek. Hij bleek suikerziekte te hebben. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis. Na 2 weken mocht hij weer naar huis. Na deze opname is Sam niet meer in het ziekenhuis opgenomen geweest. Hij is nu gelukkig gewoon thuis bij ons.
We komen nog wel in het ziekenhuis. De specialist uit het ziekenhuis controleert de suikerziekte en kijkt of het nog goed gaat met Sam. We komen ook bij de kinderarts omdat er wat zorgen zijn over de ontwikkeling van Sam.

Mijn man en ik hebben ook insuline leren spuiten in het ziekenhuis. Omdat we allebei werken, passen opa en oma 1 dag per week op. Opa en oma vinden het spuiten doodeng. Daarom komt de thuiszorg op deze dag om dat te doen.

Ook gaat Sam een dag naar de kinderopvang. Bij de kinderopvang komt iemand van de thuiszorg om de insuline te spuiten. Inmiddels is er op de opvang ook één pedagogisch medewerker. Zij geeft aan dat ze ook wel durft te spuiten. Ze heeft een training gehad van de thuiszorg.

Wij voelen ons veilig als de getrainde medewerker aan het werk is. Maar als ze vrij heeft of ziek is hebben we een probleem. Dan moet er soms op korte termijn van alles geregeld worden. Als de thuiszorg ook niet snel kan inspringen, nemen mijn man of ik (weer) een vrije dag op.

Binnenkort gaat Sam naar de basisschool. We maken ons nu vaak zorgen als Sam bij de opvang is. Hoe zal dit straks op school gaan? Mijn man en ik hebben al contact gehad met het schoolbestuur. We hebben gevraagd of er een leerkracht is die de handeling van het spuiten tijdens schooltijd over kan nemen.